AX, ZAVALLI ŞAİR, SƏN DƏ SINDIN...

Şair, yenə də tökdülər

şeirlərini qabağına,

baxmadılar qarasına, ağına.

Dedilər:-Bu nədir?

Sən yazdıqların hamısı əfsanədir.

Elə hey dərddən, vərəmdən yazırsan,

kəndindən- kəsəyindən,

dağından- dərəndən yazırsan,

bədbəxt Məcnundan,

yanan Kərəmdən yazırsan,

qəmdən-kədərdən yazırsan,

qəza-qədərdən yazırsan,

gəldi-gedərdən yazırsan,

fanıdən, hədərdən yazırsan.

Bəsdir! Yetər!

Bundan sonra mövzunu

sənə biz verəcəyik.

Necə yazmağın yolunu

Biz göstərəcəyik.

Güldən- çiçəkdən,

Üzü göyçəkdən,

Şeyda bülbüldən,

Sarı sünbüldən yazacaqsan.

Bax ha...

qurddan-quşdan,

dağdan-daşdan,

torpaq uğrunda gedən savaşdan

yazma,

Nəbadə yazasan

ağıllı başlardan,

vəfalı dostlardan,

müdrik qardaşlardan.

Mənfur keçmişdən,

Keçid dövrü olan indidən yazma,

“Əcnəbilər istismar edir”-demə,

“Var-dövlətimiz əldən gedir”-demə,

“Bu kasıblıq, yoxsulluq,

dilənçilik nədir?”-demə,

De:-“Biz yaxşı yaşayırıq”,

“De:-“Yeni həyata başlayırıq”.

“Məmləkətin qızıl-gümüşü

hanı?”- deyib sorma,

Boynunu məlul-məlul burma,

Qəddini dik tut,

qamətini şax saxla,

az sarsaqla.

Sən elə qıraqdan seyr elə bizi,

Doyacaqsan süfrəmizə

uzaqdan-uzağa baxmaqla,

az axmaqla.

Qoru bizim şərəfimizi,

Saxla bizim tərəfimizi,

Elə bizim tərifimizi.

Qələmini götürüb biz tərəfə keçsən,,

Bizləri tərifə keçsən,

Görəcəksən yaxşı yaşamaq necə olur,

Görəcəksən ciblərin hər gün dolur.

Sənə də çatacaq

süfrəmizdən qalan artıq-urtuq,

bir az üzlü ol, bir az da sırtıq.

Bizdən yaz, bizdən,

Qazımızdan, neftimizdən,

Qırxmərtəbə evimizdən,

Ala buludda cövlan vuran kefimizdən,

100 il sonraya qədər sürəcək

şahlıq, sultanlıq hədəfimizdən...

Belə-belə şeylərdən yaz, deyim, hə.

Mən deyənləri eləsən,

qabağa gedəcəksən,

nə istəsən, edəcəksən.

Yaxşı günlərin başlayacaq,

Səni hamı xoşlayacaq,

Xaşal qarnın hər gün

xaşlayacaq, bozbaşlayacaq.

Düzdür, vicdanın bir müddət

ağrıyacaq,

vərdiş edənəcən çətin olacaq,

Əski əqidə yoldaşların

kölgəni qılınclayacaq, səni qınayacaqlar.

Darıxma, zamanı gələndə

onlar da bizi

yaxşı-yaxşı tanıyacaqlar,

özləri də bir-bir sınacaqlar.

Amma sən onları bir az qabaqla,

Onların çörəyə gedən yollarını bağla,

Yalandan sızla, ağla,

qoy onlar inansın sənə.

əskiyin çıxmaz ki,

yalan uydursana, gop eləsənə.

Əvəzində

ciblərin oynayacaq qızılla, pulla,

Boş inaddan əl çək,

qüruru, vüqarı tulla,

İlhamını çulla,

başla bizdən yazmağa.

Başla müxalifətin

ayağının altını qazmağa.

Indiyəcən yazdıqlarını başla pozmağa.

Görəcəksən-

Dönüş yaranacaq həyatında,

Görəcəksən oturmusan şöhrət atında.

əhvalın düzələcək,

özünü hiss edəcəksən

göyün yeddinci qatında.

Indi özün bil.

Sənin bu çağacan yazdıqların

heç kəsə, heç kimə gərək deyil...

...Belə, şair, belə...

Tökdülər şeirlərini qabağına,

Baxmadılar qarasına, ağına,

Baxmadılar ürəyinin yağına,

Baxmadılar köksünün

çalın-çarpaz dağına,

Gözünün yaşına baxmadılar,

yaşına-başına baxmadılar,

Sındırdılar səni, zavallı şair...

Sən də belə yenildin

bir tikə zəhərə.

Hərə bir cür satılır,

Sən də belə...

Bundan sonra gərək yox

indiyə qədərki sözlərinə,

Bağışla onların hamısını-

onları sənə gətirən

üzü nurlu mələklərin özlərinə...