Ara-sıra AYB-də olmaqdan narahatlığını keçirən Ayxan Ayvaz da istefa verir.
Eləcə də, AYB-yə fəaliyyətinin nə dərəcdə dəxli olduğu bilinməyən Mövlud Mövlud da, aralanır, bala-bala.
Dəyirmanı ayrı kənddə olan Elnaz Eyvazlı da uzaqlaşır.
Babək Göyüşov da, atılır bu “burulğana”, istəyini həyata keçirir.
Jurnalistlər elə mənzərə yaradırlar ki, guya Şərifi öldürürlər bu dəqiqə, biri müdafiəyə qalxır, biri qalxan götürür. İt otu, bağayarpağı...
***
Ağlı kəsməyən ağlı kəsəndən soruşur:
- Nə olub orda?
- Heç nə - ağlı kəsən cavab verir
***
Qəzet-jurnalların, saytların jurnalistləri və bəzi yazarlar elə narahatdılar ki, guya bu dəqiqə AYB-dən hamı çıxacaq, AYB qalacaq boş, qapıya bir paslı kilid vurub tərk edəcəklər oranı.
Yəni indi 5-6 adam çıxır, amma ildə 20-25 böyük həvəsli yazar ildə üzvülüyə qəbul edilir. Hələ onu demirəm ki, ölülər də heç üzvülükdən azad olunmayıb.
Ağamın cəddi haqqı, Qismətin də, Elnazın da, Şərifin də, Ayxanın da, Mövludun da yazıçı və iş fəaliyyətinin uzaqdan-yaxından AYB-yə dəxli yoxdur, bu adamlar müstəqil adamlardı, istədiklərin yazırlar onsuz da, çörəkləri də başqa ocaqlardan çıxır.
Bu qədər məsələlər olur, amma doğurdan da, heç nə baş vermir. Bax, məsələ də elə olmayan prosesin “prosesuallığıdır”.
İşin pis tərəfi odur ki, haqlı tərəf yoxdu...
Şərifə deyə bilərlər ki, niyə belə deyirsən: Fikrət Qoca hələ ölməyib? Mən elə bildirdim o çoxdan ölüb.
Yazıçılar Birliyinə də demək haqq olar ki, Fikrət Qoca Yazıçılar Birliyi demək deyil ki, Fikrət müəllimə deyilən sözə görə Şərif birlikdən uzaqlaşdırsınız. Yəni heç kim düz eləmir, amma hamı nəsə edir.
***
Gözü zəif görən, gözü nurludan soruşur?
- Nə olub orda?
Gözü nurlu cavab verir:
- Heç nə...